گهڻو پسند ڪيل شعر
جيءَ اسان جا جڪڙيلَ، جيئڻُ مرڻ گڏُ،
سڄڻُ منهنجو سڏُ، آءُ پڙاڏو اُن جو.
نئون ڪو عاشقُ پيارَ کي، لِڪائي ٿو جيئن،
اسان توکي تيئن، سوگهو ڪيو ساھ ۾.
آءُ پرينءَ جي وارن سان، گَسِي ڏکڻَ، گهُل!
نئون ٿئي ڪو هُل، ھيل وري هٻڪارَ جو.
ھلي پرين هيجَ مان، جيءَ جيءَ وڄن جهانجهَہ،
سانوري جيئن سانجهَہ، موهي وجهي مَنَ کي.
جانيءَ جڏھن کان هنيو، خيالَن کي کاٽُ،
تڏھن کان گهرگهاٽُ، سُڃَ لڳي ٿو سرتيون!
ڪوڪو ماڻهو موتِئو، ڪنھن ڪنھن ۾ هُٻڪارَ،
هونئن تہ ڪِرڀن ڄارَ، ماڻهوءَ ماڻهوءَ مَنَ تي.
پَون پارا پوهَہ جا، مارُو ٿا ٿَڙڪنِ،
ڀَڙڪيو ٿا ڀَڙڪنِ، جذبا منهنجي جِيءَ جا!
ماٽاءَ ٿيل بلور جيئن، تون مان ٽڪرياسين
۽ پوءِ وکرياسين، وڇوڙي جيءَ وانچ ۾.
تون جو منهنجي ناگريءَ، ھلي آئيو آن،
ڀلي آيو آن، جوڳي توکي جيءَ چوان.
وڳو گل ورن، تو جو پاتو تن تي،
سڀ ڪنھن نيڻ ٺرن، سڀڪو من سڌير ٿئي.
ڌماڪي ۾ ڌار، ڌَڙَ سِسيءَ کان ٿي ويا
رانديڪا ۽ ٻار ڪوئلو ٿي ويا ڪار ۾.
آھي وچ بازار ۾، رَتُ ائين ھاريو،
ڄڻ ڪنھن پٿاريو، اجرڪ آھي ايلفيءَ ۾.
ڪاري ڏامر روڊ تي، ٻانھون ڌڙ مٿا
ڳِجھن جا جتا، لٿا لالو کيت ۾.
بم جيئن بيروت ۾، لالُ تيئن لاکاٽُ،
ساڳيو ستم ــ گھاٽُ، ھر ھنڌ آ حيوان جو.