Shair-E-Muhabat

شيخ اياز

02 مارچ, 1923 کان 28 ڊسمبر, 1997 تائين

ڏھَن شعرن جو مجموعو

ڪير پيو پيڇو سِتارن جو ڪري،
ڪھڪشائون ڪنھن تہ روڙيون رات جون.

حسن درس


غزل پڙھو

ھاڻ نہ پورب کان ڪي جوڳي اچڻا آھن
ھاڻ جيئي ٿو گنجو ڏونگر گمناميءَ سان

جھانگير ڏاهري


جڏھين ڀي تو ھٿ مان آ ھٿڙو ڪڍيو،
ھٿن جي لڪيرن سان ورچيو پوان.

آڪاش انصاري


غزل پڙھو

بن ۾ مون سان بيٺا آھن،
منھنجا ڳوڙها ۽ ٻيا وڻ.

حسن درس


غزل پڙھو

ڪڏهوڪا سڪا سر اڙي مرگھہ مرک،
اڙائي اڀو آن اکيون آسمان ۾.

حليم باغي


غزل پڙھو

وسيلو ھٿ ڪريون پنھنجو، ٿئي ھر ڪو سکيو سھنجو،
ڪڇي ٿي روز ھيءَ ڪينجهر، مڇيرن جو وطن آھي!

حسن درس


غزل پڙھو

مون کي ويڙهيچن جو ور ڏنو ڪيئن ڪر لڄايان ڪوٽن ۾،
آئون واپس ويڙهيچن ڏي وينديس ماءُ ڏني آ ڊوھي وو.

جمن دربدر


غزل پڙھو

ڌڻي تہ ڌرتيءَ جو آ ھاري چور وڏيري چال ڏسو
ڪار ۽ بنگلو رھي ڪراچي ھاريءَ جا ھت حال ڏسو

ابراھيم منشي


غزل پڙھو

ڪنھن جي مھڪ ڪنھن جا ٽهڪ آگ لڳائين مانڌاڻ مچائين،
دربدر من اندر ڪو تہ سندر گيت جڙي ٿو.

جمن دربدر


غزل پڙھو

ڪنارا ۽ ڍنڍون پنھنجون، ڪنڌيون قائم رھن دائم،
پکين ۽ پيار جي ٽولي، اتان ھر ڪا اُڏاڻي آ.

حسن درس


غزل پڙھو

اڄ جو غزل

حليم باغي

مري ڀي نہ ملندو اسان کي قرار،

مري ڀي نہ ملندو اسان کي قرار،
اسان کان پوءِ ٿڏبا اسان جا مزار.

اھا ئي مياڻي، اھو ئي ٺٽو،
وئي ڪٽ کائي اسان جي ڪٽار.

هنجن جي ٽڪڻ جون نشانيون رهيون،
اڇا کنڀ سر تي عطر جا اٻار.

سٺائون آجيائپ نہ ڪا ساھ ٽٽي،
هڏين کي بہ واڙي ڇڏيائون حصار.

اھو ٻن گهڙين جو وهايل وِرِهُ،
نھوڙي ويو نيٺ ساري ڄمار.

وري واڪ تنهنجي انگل جا لڳا،
وڪي سونھن تنهنجي ڀري اڄ بزار.

قطارين ڦيرايا گهڻا راھ پيچ،
اھو اٺ منهنجو اھا ئي قطار.

سپني ۾ قاتل کي سمهڻ ٿيون نہ ڏين،
اسان جيون اکيون ۽ اسان جي نھار.

شاعرِيءَ جِي ڳَنڍ

ھيٺين مان صحيح جواب جي چونڊ ڪريو

ھي شعر ڪنھن جو آھي؟

همّت موکي هيتري، غيرت گونجائي،
مورن جھڙي مارئي.

Poet ادل سومرو

ادل سومرو

Poet استاد بخاري

استاد بخاري

Poet داتا ولايت شاھ

داتا ولايت شاھ

مھرباني ڪري انتظار ڪريو...