گهڻو پسند ڪيل شعر
تون سوري تون سڏ، تون ئي ساھہ سريءَ ۾،
تون ئي مون سان گڏ، تون ئي منھنجو مٺ گهرو.
گهر گهر تنھنجا گهنڊ، من من ۾ تنھنجي مڙهي،
مان سپنو تون ننڊ، ڳوليان توکي ڳجهہ ۾.
ڏئي ڪوڙھئي کي ڪير، چميون ٻہ ٽي چاھہ مان؟
سڄڻ توسان سير، ڪري ڪير ڪنڊن تي!
ڪنھن جي ڪوجهائي؟ سڄڻ آ ھر ساھہ ۾!
چانڊوڪي چائي، اسان اوندھ اوٽ مان.
واسينگن جي واٽ، آھي سفر سچ جو،
ڪيئي ٿيا ڪاٽ، ھلندي حبيبن ڏي.
سڏيو سدا ساھہ کي، سچائيءَ ۽ سونھن،
وندر ۽ ورونھن، مون ليءِ پيڇو پرينءَ جو.
ھيءَ جھرڻي جي جھانءِ، ۽ ھيءَ باک بسنت جي،
سارو عالم ڀانءِ، رچي ويو راڳ ۾.
ڀرسان تنھنجي ڀٽ ڌڻي، جهلي بيٺس جهول،
ڏنئي ٻہ ٽي ٻول، سخي منھنجي ساھہ کي.
ڪڻا کنيم ڪيچ مان، کليا تنھنجا کيت،
مون وٽ مڙئي بيت، تو وٽ آھن آيتون.
ڏنيون مون کي ڏات، ڳوڙهن ڀريون ڳالھڙيون،
لنوي منھنجي لات، ڏکڙا ساري ڏيھہ جا.
ڪڻا ڪنيءَ ۾ ڏسي، رني ڪونہ ڪڇي،
لوليءَ منجهہ لڇي، ممتا ساري ماءُ جي.
سدا آھي ساھ کي، ڳڀي جي ڳولا،
ڍو بنا ڍولا، ناھي ساڃھہ سونھن جي.
ڏٺم وجهي واجھہ، جهاتيون پائي جھوپڙيون،
ٻھہ ٻھہ ڪئي ٻاجھہ، منھنجي منھن جي ماٺ ۾.
سنھيءَ سنھيءَ بوند، سڃن کي ساڙي وڌو،
اڳيئي اڻ ھوند، ويتر جھرين جھوپڙيون.