گهڻو پسند ڪيل شعر
روحن جي راحت، پکيئڙو پرديس جو،
اڏرڻ جي عادت، ان کي آھي اصل کان.
ڪيئي ڳالهيون ڳجهہ جون، ساھہ اندر سانڀيم،
ٻاھر نہ ٻاڦيم، محرم منھنجي مام جا.
محرم منھنجي مام جا، اچي ڏي آواز،
روح سريلا ساز، ترسايا تنھنجي ڪري.
دکي پيو دونھون، ويڳاڻن جي واٽ تي،
شايد ڪو سونھون، پيو پنڌ پرينءَ ڏي.
ڪٿي آن، ڪنھن جاءِ تون، جاچيم سارو جاڳ،
دلبر تنھنجو دڳ، پانڌيئڙو پڇندو رھيو.
آيو پوئين پھر جو، اندر مان آواز،
سمھي پيو ساز، نغما نڪتا اوچتو.
نغمان نڪتا اوچتو، سھڻا سھڻا سر،
اچي ڪير اسر، ريجھائي ويو روح کي.
ريجھائي ويو روح کي، ڏيئي ويو تسڪين،
ڪري ويو ’ڪين‘، منھنجي ’مان‘ کي من گهريو.
ملي منھنجي من کي، دکن جي دولت،
اچي ھر آفت، وڌا ھار ھنئين کي.
منھنجي دل جو دکڙو، اڄ ڳوڙهن ۾ ڳول،
موتين سندي جهول، سونجھي ڏس او سپرين.
پرين پڪارينم، ننڊ وٺي وئي نگري،
متان تون مارينم، ويسر سان وچ واٽ تي.
متِي ميءِ مجاز جي، پل پل پياريوم،
اکڙين مان اوتيوم، سرڪيون سندم ساھہ ۾.
جسو جوڙيئہ اي خدا، مٽيءَ جو منھن،
پوندو جو نہ ڪڏھن، منھن تي معمارن جي.
لھرين ۾ لُڙھندا، مليا سي وچ وھڪ ۾،
سڄڻ ساھہ سندا، ساٿ نہ رھندو سير ۾.