ڏينھن ڳِجهن جو ڳاھ ٿيو آ
ڏس، ڪيڏي پٽ کوھہ ڪيون ٿا
جا جيئڻ جِي جهول ڀري ٿي!
رات بہ ڪاري ڪويل آھي
ڪويل وانگر ڪُوڪِي ڪُوڪِي
ساجن، توکي سَڏّ ڪري ٿي
تون جو دور ھليو ويو آھين
چنڊ جيئن ڍوري ۾ وهنجِي
ڏاڍو ڏور ھليو ويندو آ
رات لڙيءَ جو ڪونجون ڪرڪِي
ڪَڻس اُڀاري وينديون آھن،
مون من توکي ڳوليندو آ.