ڏھَن شعرن جو مجموعو
شاعرن جي فھرست
امداد حسيني
احمد خان مدھوش
انور سائين
آڪاش انصاري
روحل فقير
اياز گُل
مانجهي فقير
خليل ڪنڀار
ايوب کوسو
احمد شاڪر
اڄ جو غزل
حسن درس
ڪڪري ھئي جا بيٺي خالي ڪڻ ڪڻ ٿي نہ سگھي
ڪڪري ھئي جا بيٺي خالي ڪڻ ڪڻ ٿي نہ سگھي،
ويچاري وئي واپس آخر، سانوڻ ٿي نہ سگھي.
ڪاٺ تہ آھي ڪاٺ، انھيءَ جي ماٺ بہ ٽوڙين تون،
ٽيبل آخر ٽيبل ٿي، ڏاڪڻ ٿي نہ سگھي.
دنيا ساري، درد ھزارين، ملندي کڻي مرڪي،
پياري آھي پياري رھندي پاپڻ ٿي نہ سگھي.
تو تہ پٽيو ھو پاڙن کان جو ٻالڪپڻ ٻوٽو،
جا نم ننڍي ھوندي ماريئي سا وڻ نہ ٿي سگھي.
دعوى ڪوڙي، ڪمتر ماڻهو، سنگتي ڪوھ ڪجن،
ھلي ڪانہ ”حسن“ سان گڏجي، سا ڄڻ ٿي نہ سگھي.
شاعريءَ جِي ڳُوڻ
سپنا سپنا تنهنجا سپنا
حسن درس جا شعر
ڪجھ پيار ڪرڻ گهرجي
رات، کُٽايون، باک ڦٽايون
شاعرِيءَ جِي ڳَنڍ
ھيٺين مان صحيح جواب جي چونڊ ڪريو
آڪاش انصاري
علي آڪاش