ڏھَن شعرن جو مجموعو

ريجھائي ويو روح کي، ڏيئي ويو تسڪين،
ڪري ويو ’ڪين‘، منھنجي ’مان‘ کي من گهريو.

شيخ اياز


رات سپني ۾ مون ٿي گُھمي ڪھڪشان،
چنڊ ماتم ڪيو ٿي مڪليءَ مٿان!

حسن درس


غزل پڙھو

ڪڙو ڏئي آ سُتو ڪير اڄ ڪڪر پويان،
گُلي کُلي نہ سگھيو نيٺ در گھٽائن ۾.

حسن درس


غزل پڙھو

ٻھر ڪيڏو اڄ مسافر مينھن آ،
منھنجي اندر، ڇو ڀلا سمھين نٿو؟

حسن درس


غزل پڙھو

آھي مسرور گڏ مون سان، سدائين سنڌ ساريءَ ۾،
سمن سيکاٽ انڙن ۽ ڏيرن جو وطن آھي!

حسن درس


غزل پڙھو

ڳالهيون ڦرنديون رھيون،
ٻول بہ ھڪ نہ ٻڪو

حسن درس


غزل پڙھو

منھنجا وڏڙا اڻ پڙھيا پر ڏيھہ جا ڏاتار ها،
کوهَہ کوٽڻ، وڻَ لڳائڻ جو ڪندا ڪم ڪار ها،

جھانگير ڏاهري


غزل پڙھو

سر ڏسڻ جي رسم، ريتون ۽ رواج ڪنھن وڌا،
ڪڙم تنھنجي جي ڪھاڻي نسبتِ منصور بيبي.

حسن درس


غزل پڙھو

پرھہ ميرانجھڙي باک پيئي ڦٽي،
رات بہ رم جهم ٿي ڄاڻ کٽي.

حسن درس


غزل پڙھو

ھو ھالار جا پٽ هُو مياڻي هوءَ ٽلٽي،
اسان جيون نشانيون سڄي گستان ۾.

حليم باغي


غزل پڙھو

اڄ جو غزل

روحل فقير

نو نشانيون نور جون عاشقن آھين

نو نشانيون نور جون عاشقن آھين
ھڪڙو ويھن واٽن تي ٻيو کائڻ نہ کائين

ٽيون سر سڀ ڪنھن اڳيان ٿا نميو نوائين
چوٿون ٻڌي ڪنن سان وري نہ ورجائين

پنجون پھہ پرين سان ٿا پڪو پچائين
ڇھون ڪُڇن ڪين ڪي ٿا ناتو نباهين

ستون سڪ سڄڻن جي ٿا لنؤ لنؤ لڳائين
اٺون ڳالهہ عجيب جي ٿا واري ورجائين

نائون ننڊ نيڻن کي ٿا جودئون جاڳائين
تڏھن سيبائين روحل روساڻي درٻار ۾

شاعريءَ جِي ڳُوڻ

سپنا سپنا تنهنجا سپنا

حسن درس جا شعر

ڪجھ پيار ڪرڻ گهرجي

رات، کُٽايون، باک ڦٽايون

شاعرِيءَ جِي ڳَنڍ

ھيٺين مان صحيح جواب جي چونڊ ڪريو

ھي شعر ڪنھن جو آھي؟

حسن مغرور ھو، تہ جائز ھو،
خود خدا ھو، سندس خدائيءَ ۾.

ساجد سومرو

احمد شاڪر

اسحاق سميجو

مھرباني ڪري انتظار ڪريو...