منھنجا وڏڙا اڻ پڙھيا پر ڏيھہ جا ڏاتار ها،
کوهَہ کوٽڻ، وڻَ لڳائڻ جو ڪندا ڪم ڪار ها،

ڏور کان ڪڪرن جو جيڪر قافلو ڏسندا هئا،
ڪَنَ کاٻي تي رکي ھٿ ڳائيندا ملهار ها،

منھنجي وڏڙن جا وطن جي وچ تي گهرڙا هئا،
خوب وڙهندا ها جڏھن ٿيندا وطن تي وار ها،

ٽِنِ پِيڙهين کان رهيا ٿي ڪُجهہ مُھاڻا شھر ۾،
اڄ بہ جن جي ڳالھڙين ۾ رڇ، بتيلا، ڄار ها،

ننڍپڻ جي ڳنڍِ کي کولي ڏٺم! ڇا ٿي ڏٺم؟
انب جو وڻ، ڪجهہ پکي ۽ ڳوٺ جا سڀ ٻار ها،

ھڪ دفعي اوطاق تي جوڳي بکايل ها رسيا،
هُو ڀٽائي جا وڏا ڄاڻو هئا - ٽي چار ها،