ڇڏڻ لاءِ ڇوڪريون ڇڏجن، مگر پوءِ ڇا تہ ٻيو کڻجي،
ڪرڻ لئہ ڪم ڪيئي آھن ، محبت ھيڪلي آھي.

اُڌاري زندگي آھي، نقد آ پيار ھُن جوئي،
زماني ۾ زنجيرون ڪئي، وڻي ٿو ھار ھُن جو ئي،

ٻہ ٽي ٻُوٽا کڻي پوکيان، گُلن جا گنج ٿي پوندا.
ڪريان ڪجهہ ڍنڍ سان ڳالهيون، بتيلا ھنج ٿي پوندا.

وڻن کي ڪوٺ ڏيئي ڪا، ملايان آبشارن سان.
نمن جي ڳوٺ ۾ نئين سر، ڪيان مان راند ٻارن سان،

پراڻا ٿانو ٽامي جا، قلعي ڪنھن کان ڪرايان مان
ڪُنڍيءَ جو ڪم ٿيو پُورو، مڇي ساري ترايان مان،

چڙھي مان ڏاند گاڏيءَ تي، اچان ڪجهہ اوڏڙو ھُن کي،
ھوائن جي ھندوري ۾، ڏيان مان لوڏڙو ھُن کي

سمورو ھي تصور آھي، سمورا خواب ھي آھن،
حياتيءَ جي ڪتابن جا، اڌورا باب ھي آھن

رڳو آ رش روڊن تي، گھٽين ۾ بي دلي آھي،
ڪريان ٿو پيار مان تنھا، محبت ھيڪلي آھي.