او رھزن قاتل راڄ ڌڻي،
ڇو ڪارونجهر کي ڪَورِين ٿو.

ھي پٿر پٿر ناھي ڙي،
تون جيءُ اسان جو جَهورِين ٿو.

ڪَلھ ڪارونجهر جي ڪَورَ هُئي،
ڪَلھ مَورَ ٽَهُوڪن ٽَورَ هُئي.

اڄ عضوو عضوو ڪيئن ڪَٽي،
تون تارازيءَ ۾ تَورِين ٿو.

ڪنھن رات سمبارا ڳالھ ڪڍي،
ڪيئن رات اَلورا ڳالھ ڇِڙي.

ھُو وڻ وڻ ويندو نيٺ ٻَرِي،
جَي حال اسان جو اَورِين ٿو.

ايئن شالَ ڀُري تون ناسُ ٿئين،
ايئن شالَ جُهري تون ناسُ ٿئين.

ھِنَ ڌرتيءَ جو ھر ڀينڊُ ڀتر،
جيئن بي درديءَ سان ڀَورِين ٿو.

اڄ تو سان ھڪڙي لِيڪَ ڪڍي،
۽ تنهنجي اڄ تاريخَ ڪڍي.

سي تنهنجا پَيرَ ڪٽي ڇڏجن،
جي پَيرَ اسان ڏَي سَورِين ٿو.