سنسان ھيو مندر، اڄ ديپ جليو آھي
ھو عشق جوانيءَ جو، پوڙھپ ۾ مليو آھي

توساڻ ڪرڻ ڳالهيون، ھڪ خواب جنوني ھو،
سو خواب ۾ ئي توسان اڃ رنج سليو آھي

درويش صدائن تي، ڪو ڌيان ڌري ئي نٿو،
ڪم ظرف ڏسائُن کان ڪو واءُ گهُليو آھي.

ھن عشق جي جهوپي ۾، رت آھ سندم شامل،
۽ دل سان ويھي جانان!، ڪانن کي ڇِليو آھي

ھن برھ جي آراين، آ جيءُ ڦٽيو منھنجو،
سو ياد اوھان جي جو، مون ميٽُ مليو آھي.

سنڌوءَ ۾ لھي جيئن ئي، ھن لڱ پسايا پئي،
درياھ ڪيا ڌڌڪا، مَنُ مست ڇُليو آھي.