ڪيڏي وشال دنيا، ڪيڏو وشالُ ماڻهو،
پوءِ ڀي رھي ٿو تنھا ۽ خال خالُ ماڻهو.

بک تي رھي سگهي ٿو، تنھا مري وڃي ٿو،
مٽّي لئہ ايڏو ماندو، آھي ڪمالُ ماڻهو.

”آدم خدا کي آندو، آندو آ خدا آدم؟“
پڇندو عجيب آھي اڪثر سوال ماڻهو.

ڪيئي خدا مٽائي، خود ئي خدا بڻيو آ،
ھاڻي وڃي ٿيو آ ھي لازوالُ ماڻهو.

چاھي پيو تہ دنيا جنت کان ھجي اعلي،
ڪيڏي ڪري ٿو جرئت، ڪيڏي مجال ماڻهو.