ڏھَن شعرن جو مجموعو

پٺيان ھو پشم جو نرم ڳوٺڙو،
اڳيان ڪرٽ آري، ٿي بيٺي رھي.

حسن درس


غزل پڙھو

پيٽ پورھيو بہ آ نينھن جي شينھن جيان،
ويئي وندري آ دل ڪنھن تہ ڍنگ جي ڍِڪي.

حليم باغي


غزل پڙھو

حياتي عشق ٿو کوٽي، محبت ٿي مٽي ڳوھي،
اسان ئي واٽ جا وارث، اسان ئي خاڪ ڇاڻي آ.

حسن درس


غزل پڙھو

الا، چوڏھينءَ چنڊ جيئن، محبوبن جا ميل،
وھامي وئي ويل، رسي ويڙيم راتڙيون.

شيخ اياز


رڳو ھن اُٿي ڪر موڙيو صبح جو،
چون ٿا تہ ڌرتي بہ ٿوري ڌڏي وئي.

حسن درس


غزل پڙھو

چنگ، چَڙا، چانڊوڪي، چيٽ،
سھڻي، سِير، مرڻ جي مام.

شيخ اياز


غزل پڙھو

سڏيو سدا ساھہ کي، سچائيءَ ۽ سونھن،
وندر ۽ ورونھن، مون ليءِ پيڇو پرينءَ جو.

شيخ اياز


ڪڏھن انڪار لکرايو ڪڏھن اقرار لکرايو،
قسم سنڌوءَ ڪنارن جو اسان کان پيار لکرايو

ايوب کوسو


غزل پڙھو

ڪڪري ھئي جا بيٺي خالي ڪڻ ڪڻ ٿي نہ سگھي،
ويچاري وئي واپس آخر، سانوڻ ٿي نہ سگھي.

حسن درس


غزل پڙھو

شام لٿي ا ڳوٺ تي، جليو ڪٿ نہ ڏيئو
پاتو ڪنھن نہ ليئو، نہ ئي ٻارن ٻوليو.

ادل سومرو


اڄ جو غزل

پير اعجاز

مَس مَس نَصيب ٿِيو آ دَرشن تو دِلربا جو

مَس مَس نَصيب ٿِيو آ دَرشن تو دِلربا جو،
بيحد آهيان بَرابر مَمنون اَڄ مَولي جو

صُورت ڏِٺي مون تُنهنجي، ڏُک سُور سَڀ لھي ويا،
هَاڻي ضَرور ڪَهڙو دَرمانُ ٻِي دَوا جو

مَاڻهن پَڪن ٻُڌائي تَعريف مُونکي تُنهنجي،
هوهُل وَڻنِ ٽڻن ۾، لالڻ تُنهنجي لَقاء جو،

اَهڙو وَڻين وَئين دل کي جو هُوندين تون يَاد هَردم،
عَاشق وِڌُئي بَنائي پَنهنجي عَجب اَدا جو،

تَاثير ڀَانيان ھي يا تعبير ڀانيان ھي،
ڪَنهن مَرد حَق رسيد دَرويشَ جي دُعا جو

مُنهنجي مُشاهدي ۽ مُنهنجي فِڪر مُطابق
آھين حُسن ۾ سُهڻا مَظهر تہ تون خُدا جو

اَعجاز سان مِلِئين تون مَاپي نَٿو خُوشيءَ ۾
اَڄُ آ بُلند سِتارو هِن خَاڪ پَا گَدا جو.

شاعريءَ جِي ڳُوڻ

سپنا سپنا تنهنجا سپنا

حسن درس جا شعر

ڪجھ پيار ڪرڻ گهرجي

رات، کُٽايون، باک ڦٽايون

شاعرِيءَ جِي ڳَنڍ

ھيٺين مان صحيح جواب جي چونڊ ڪريو

ھي شعر ڪنھن جو آھي؟

مندر ۾ گهِنڊ آ گونجيو، ممبر تان ٻانگ آ اُڀري،
اسان چهرا گلابن جا فجر ويلي پڙھيا آھن!

حسن درس

خليل ڪنڀار

ايوب کوسو

مھرباني ڪري انتظار ڪريو...