موتئي جون مالھائون، مُنڌ
موتئي
جون
مالھائون،
مُنڌ،
من
مندر
جي
چائنٺ،
شام.
سانوڻ
جي
مڌ
ماتي
رات،
اُڀ
۾
ڪيئي
جلندا
جام.
چنگ،
چَڙا،
چانڊوڪي،
چيٽ،
سھڻي،
سِير،
مرڻ
جي
مام.
منُ
راڌا
جي
روپ
نہ
آھ،
تون
تہ
اُھوئي
آھين
شيام.
اُلري
آءُ،
وِرھ
َ
جا
واگھ،
من
جي
بن
تي
ڇانئي
شام.
ٻاھر
رنگارنگ
شفق،
پڃري
۾
پنڇيءَ
جي
شام.
چوڌاري
سج
ورني
ريتِ،
پنھنجا
واريء
َ
تي
وِسرام.
ساڳيو
سامي
ڪاپڙيو،
جنھن
جا
گيڙو
گيت
سڻيام.
جنھن
جون
وايون
مينھن
ڦڙيون،
جنھن
جا
سُر
سانوڻ
جي
شام.
شِو
جو
سِيسُ،
نہ
ٽھندڙ
نانگ،
تو
۾
آيا
ڪيئن
ڪلام.
جنم
جنم
جي
جيت
´
اياز
`،
شاھ،
سچل،
سامي
ڪجھ
نام.
شيخ مبارڪ اياز سنڌي ٻوليءَ جو ناليوارو وطن دوست عوامي ۽ قومي شاعر، ترقي پسند اديب، ھڪ مشھور وڪيل ۽ سنڌي ٻوليءَ جو دانشور ٿي گذريو آھي. سنڌ جي ھن وڏي شاعر جو اصل نالو شيخ مبارڪ علي ھو، پر...
ھِن غزل بابت