نظر ۾ نقش رحمت جا اندر ۾ آرزو تنهنجي،
جو دم جيئان جھان پَرور سوئي پَلُ جستجو تنهنجي.

پشيمانيءَ جي لڙڪن سان اي صاحب سڏ ڪيان توکي،
سدائي جو سجهي مون کي سزا پنھنجي عفو تنهنجي.

منهنجين ميرين مداين جي سڀن کان سڌ اڳي توکي،
تڏھن ڀي تو نہ چيو مونکي جو خالق خو رفو تنهنجي.

گلابي غؤنچ ۽ گوشا، غُنابي رنگ امبر جا،
رواني آبشارن جي گواھي سُوبسُو تنهنجي.

سرابن جي سفيني ۾ سڦل گذري سفر منهنجو،
سدائين ساڻ ”تبسم“ سان تون ۽ لا تقطنتو تنهنجي.