توکي ڪير نہ چاھي سائين،
توبن جڳ ۾ ڇاھي سائين

معمولي ڳالهين ۾ ڦاٿل،
لوڪ سمورو آھي سائين

انڌ جي چوٽي تي آ ماڻهو،
ڪير انھيءَ کي لاھي سائين

تنھنجي پيرَ جي ڌوڙَ برابر،
ناھي ڪو ڀي ناھي سائين

ھر ڪو ڊاھڻ م آ مون کي،
ڪو تہ ھجي جو ٺاھي سائين.

آخر ڪيسيتائين حليمُ،
ڳاھُ ڏکن جو ڳاھي سائين.