جڏھن ڪنھن بہ بادل
جڏھين
ڪنھن
بہ
بادل،
ولھاريون
وساريون،
الئہ
ڇو
اوھان
جون
اکيون
ياد
آيون،
جڏھين
چنڊ
چوڏس
ڪيون
چلولايون،
الئہ
ڇو
اوھان
جون
اکيون
ياد
آيون.
جڏھين
ڪنھن
بہ
ڪوئل
اسر
ويل
ڳايو،
تڏھين
وِلھہ
ويتر
وڇوڙو
وڌايو،
جڏھين
ماڪ
مُکڙيون
ڀنيءَ
جون
ڀڄايون،
الئہ
ڇو
اوھان
جون
اکيون
ياد
آيون.
جڏھين
کيٽ
۾
ٻاجھرين
سنگ
واريا،
جڏھين
چيٽ
۾
ڦول
ڄانڀي
ڦُلايا،
جڏھين
ٿر
تي
مورن
ڪي
ٻوليون
ٻُرايون،
الئہ
ڇو
اوھان
جون
اکيون
ياد
آيون.
جڏھين
تو
سان
نيڻن
جو
ناتو
ڇِنو
ھو،
تڏھين
دور
آڪاش
ڪيڏو
رُنو
ھو،
جڏھين
جيءُ
جهورڻ
ھي
آيون
جدايون،
الئہ
ڇو
اوھان
جون
اکيون
ياد
آيون.
الهه بخش ”آڪاش“ انصاري، 25 ڊسمبر 1956ع ۾ بدين لڳ ڳوٺ ’ابل جي وسيءَ‘ ۾ ڄائو. شروعاتي ۽ ثانوي تعليم بدين مان حاصل ڪيائين، جڏهن ته ايم. بي. بي. ايس، لياقت ميڊيڪل ڪاليج ڄامشوري مان ڪيائين. سندس شاعريءَ جو مجموعو...
ٽيڪا ٽپڻي
ھيستائين ڪوبہ تبصرو ناھي ڪيل پنھنجِي راءِ ڏيڻ لاءِ لاگ ان ڪريو