جڏھين بہ توکي وسارڻ چاھيم
جڏھن
بہ،
توکي
وسارڻ
چاھيم
تنھنجي
ھر
ياد،
سُڪل
ٻير
جي
ٽاريءَ
وانگر،
ذھن
۽
روح
جي
ريشم
سان
وچڙي
پيئي
آ،
منھنجي
دل،
مون
سان
وڙهي
پيئي
آ.
جڏھن
بہ،
توکي
وسارڻ
چاھيم
تنھنجي
ھر
ياد،
ڪنھن
ڏاج
جي
جوڙي
۾
رچيل،
سدا
ملوڪ،
شوخ،
شرميلي،
خمار
گاڏھين
خوشبوءِ
وانگر،
چؤطرف
من
۾
ٽڙي
پيئي
آ،
منھنجي
دل،
مونسان
وڙهي
پيئي
آ.
جڏھن
بہ،
توکي
وسارڻ
چاھيم،
تنھنجي
ھر
ياد،
ڪينسر
جي
وارڊ
۾
لادوا
مريض
جيان،
دلاسڙن
جي
دوائن
تي
ڌتاريل
دلڙي،
پنھنجي
ويڄن
سان
وڙهي
پيئي
آ،
منھنجي
دل،
مونسان
وڙهي
پيئي
آ،
جڏھن
بہ
توکي
وسارڻ
چاھيم.

الهه بخش ”آڪاش“ انصاري، 25 ڊسمبر 1956ع ۾ بدين لڳ ڳوٺ ’ابل جي وسيءَ‘ ۾ ڄائو. شروعاتي ۽ ثانوي تعليم بدين مان حاصل ڪيائين، جڏهن ته ايم. بي. بي. ايس، لياقت ميڊيڪل ڪاليج ڄامشوري مان ڪيائين. سندس شاعريءَ جو مجموعو...
ھِن نظم بابت