دنيا جا ڀيد نہ ڄاڻون،
اسين توکي صرف سڃاڻون،

تون ڄڻ تہ عجائب گهر آن،
تون ڄڻ تہ صبح جو پَهر آن،
تون ڄڻ تہ مٺي ۽ ٿر آن،
تون گهرڙو ڄڻ تہ اَباڻو،

تون نوريءَ جي نھٺائي،
تون سھڻي جي ارڏائي،
تون ڄڻ تہ سسئي جي سچائي،
تون مومل ۽ مان راڻو!

تون ڪاڪ ڪنڌيءَ جو خزانو،
تون موکيءَ جو مئخانو،
تون ڄڻ تہ وطن جو ترانو،
توڏي پيارُ پکيئڙو اڏاڻو،