روز ڪا نئين تھمت، روز ڪو نئون الزام
روز
ڪا
نئين
تھمت،
روز
ڪو
نئون
الزام،
عشق
جي
تماشي
جو،
ٿئي
ڀلا
تہ
ڇا
انجام!
زندگيءَ
جي
تلخيءَ
کي
ٿا
پيئون،
نہ
ھاريون
ٿا،
بس
ائين
گذاريون
ٿا،
نينھن
کي
ڪري
ناڪام.
حُسن
جي
عنايت
جون،
ڇا
ڳڻي
ڳڻيون
ڳالهيون،
لطف
ھو
اذيت
۾،
درد
۾
ھيو
آرام.
جيت
کي
ملهائڻ
جي،
رِيت
اڄ
تہ
ريٽي
سين،
ھارَ
جو
جشن
آھي،
جامَ
تي
پيئون
ٿا
جام.
عشق
ڍَڪُ
عيبن
جو،
پر
سفر
صيلبن
جو،
ٿو
مرِي
جيئي
ماڻهو،
ٿو
نچي
ڪري
ماتام.
ايترو
اڏامڻ
سان،
آسمان
ڪاوِڙيا،
دل!
ڪٿي
تہ
ڪر
ڪو
ديرو،
ويھُ،
ڪُجهہ
تہ
ڪر
وسرام.
شاعريءَ
جي
سودي
۾،
زندگيءَ
جو
گهاٽو
ٿيو،
شھرتن
جي
خوشفھمي،
لوڪ
جي
اڳيان
بدنام!
تون
پڇين
تعارف
ٿو،
ڪير
آ
اھو
اسحاق؟
شھر
۾
اٿئي
مشھور،
شاعرن
۾
ٿئي
گمنام.
سنڌي ٻوليءَ جو نامور محقق ۽ شاعر ڊاڪٽر اسحاق سميجو 18 مارچ 1975ع تي ضلعي دادو جي ڳوٺ فضل پور ۾ ڄائو. سنڌ يونيورسٽيءَ مان سنڌي ادب ۾ ماسٽرس ڪيائين، ۽ ساڳي ئي يونيوسٽيءَ مان 2014ع ۾ ڊاڪٽريٽ جي ڊگري...
ھِن غزل بابت
ھي غزل اسحاق سميجي جي فيسبڪ وال تان کنيل آھي