کپائي کيتَ ڌرتيءَ جا کڻي ڪيئن ڪنڌُ هَلندين تون!
وٺي ٻيھر جنم ڪھڙو ؟ ڀلا ڌرتيءَ تي وَرندين تون!

نہ ڪو ايمانُ آ تو وٽ نہ ئي ڪو عشقُ آ تو وٽ
بنا ڪلمي تہ جِي ويندين ؛ بنا ڪيئن عشقَ مَرندين تون؟

لٿا جن تي صحيفا سي؛ چڙهيا عيسيٰ صليبن تي
سچلَ هو ڪالھ کان ڪافر؛ سچل کي نيٺ پَڙهندين تون!

جڏھن ھي سنڌ پڙهندين تون جڏھن ھي جامُ پيئندين تون
تڏھن باغي بہ ٿيندين تون! تڏھن سُولي بہ چَڙهندين تون!

جڏھن ڏاھر بہ ڏسندين ڪو جڏھن دودو بہ پڙهندين ڪو
جڏھن دولھ بہ ٻڌندين ڪو؛ تڏھن لڙندين ها لَڙهندين تون!

بدن ھي خاڪَ ئي ويندو؛ صبحَ جي ماڪَ ئي ويندو
وڇوڙي جو بڻي ڳوڙهو ؛ ڳلن تان نيٺ ڳَڙندين تون!