عشق ڌٻڻ آ، ڏک بہ ڌٻڻ آ، جڳ بہ ڌٻڻ ئي آھي!
تنھنجي منھنجي وچ مان وھندڙ دڳ بہ ڌٻڻ ئي آھي!

محبت بابت جو بہ پڙھيوسين، ڌوڙ پڙھيوسين گويا!
ھن جون اکڙيون اُونها پاڻي، چَڳ بہ ڌٻڻ ئي آھي!

سوچون چارِڻ، وھم نپائڻ، پنھنجي مُنھن ڳالهائڻ!
ھجر وصال جو حصي آيل وَڳ بہ ڌٻڻ ئي آھي.

جِستي ٿانءُ تہ ناهي دل، جو ڪاٻاڙيءَ کي وڪڻان!
توڙي ڄاڻان ٿو سپنن جو ڀڳ بہ ڌٻڻ ئي آھي.

دل اٽڪڻ جي ھر آکاڻي، دل تي اُڪريل آھي!
پوئينءَ ويل بہ ھانءَ ٻڏن ٿا، اڳ بہ ڌٻڻ ئي آھي.

سارس رات بہ ٻوليندا ويا، ڪُونجن پڻ ڪرلايو،
ھا پر ھُو تہ نہ آيو، جنھن بن جڳ بہ ڌٻڻ ئي آھي.