هُن اڳيا هوڏَ کي وڃائي ڇڏ،
هُن
اڳيا
هوڏَ
کي
وڃائي
ڇڏ،
عشق
کي
اؤج
تي
رَسائي
ڇڏ.
اي
چريا
ها
۾
ها
ملائي
ڇڏ،
مَرتبي
کي
اڃا
وڌائي
ڇڏ.
خوفَ
جي
پُلصراط
اورانگي،
پاڻ
خدشات
کان
ٽپائي
ڇڏ.
نفرتن
جون
عمارتون
ڊاھي،
قربَ
جو
ڪوٺڙو
کڻائي
ڇڏ.
بي
يقينِي
يقينَ
۾
ٻوڙي،
آزمايل
کي
آزمائي
ڇڏ.
ھم
خيالن
سان
رکُ
سفر
جاري،
بي
خيالن
کان
موڪلائي
ڇڏ.
دوستن
جي
ڀرم
رکڻ
خاطر،
ٿورو
”مدهوش“
مُسڪرائي
ڇڏ.

ناميارو شاعر احمد خان ولد حاجي خان (حاجي فقير شغلي) ذات سومرو دادو ضلعو جي خيرپور ناٿن شاه تعلقو جي ڳوٺ سلطان چانڊيي ۾ ڄائو، 1932ع ۾ سندس خاندان ’جوهي‘ شھر ۾ اچي آباد ٿيو. 1949ع ۾ سنڌي فائنل، 1957ع...
ھِن غزل بابت