امڙ جڏھن لولي ڏيندي آ
ننڊَ پري آڏري ايندي آ
ڀاڪر منجهر ڀري هوءَ مون کي
ڏاڍو ڏور وٺي ويندي آ

جا ٿي گُل ئي گُل هوندا ھن
هٻڪارن جا هُل هوندا ھن
سھڻا سھڻا، پيارا سپنا
هوندا آھن باغ، باغيچا
پينگهہ تي مان جهوليندو آهيان
لِڪندو آهيان، ڇُپندو آهيان
نَچندو، ٽَپندو، ڪُڏندو آهيان
پوپٽ ڪي پڪڙيندو آهيان
ڪيڏو پوءِ خوش ٿيندو آهيان
مان ئي مان بس ھوندو آهيان

جا ٿي ڪو اسڪول نہ آھي
ڪو استاد، ڪو رول نہ آھي
ڪنھن سان ڀي ڪو جهڳڙو ناهي
رانديڪن تي رڳڙو ناهي

ٿڌڙي ھير پئي گُهلندي آ
منهنجي تڏھين اک کلندي آ
ننڊ پري اڏري ويندي آ
ڳالهہ سجهي وسري ويندي آ.