ڏھَن شعرن جو مجموعو

هوءَ جا اوندھہ انڌ ۾، جوت کڻي جاڳي،
سج سريکي ماروي.

استاد بخاري


غزل پڙھو

لامذھب ڄاڻ، مذھب جي مون ۾ ڀانءِ نہ بوءِ ڪا،
دين ڪفر کان دور آکيرو، وحدانيت منهنجو واھيرو.

پير اعجاز


ڀڄي ڊُڪي بہ ڪي بادل حسن بيھارين ٿا،
ٿڪي ٽُٽي بہ ٿڌو ٿيو نہ ٿر گھٽائن ۾.

حسن درس


غزل پڙھو

زندگي، ڪيڏي ذلالت، شڪستون،
تون سڪندر ڇو ڀلا سمھين نٿو؟

حسن درس


غزل پڙھو

چپ منھنجا نہ سُڪن پيا ساگر تي،
اک آلاڻ، تون ڪٿي جانان!

حسن درس


غزل پڙھو

ھن ”درس حسن“ آھي ڪھڙي ڪيس ڪچھري،
ھيءَ ڇوڪري اُڀي ڇو ۽ عشق تي اڙيل آ.

حسن درس


غزل پڙھو

ھر گلن سان گفتگو ۾،
گذرندي گهڙي آھي،

حسن درس


غزل پڙھو

طاقتن تلوار کي، ھن وقت ڦيرايو گهڻو،
اُن جڳھہ اُن جاءِ تي، ھوءَ ٽڪي بيٺي رھي.

حسن درس


غزل پڙھو

سڀن ھٿن ۾ ڪتاب ھوندا
تمام چھرا گلاب ھوندا

امداد حسيني


غزل پڙھو

اچو تہ گڏجي راند رچايون
گهٽيءَ گٽيءَ ۾ گوڙ مچايون

اياز گُل


غزل پڙھو

اڄ جو غزل

پير اعجاز

مَس مَس نَصيب ٿِيو آ دَرشن تو دِلربا جو

مَس مَس نَصيب ٿِيو آ دَرشن تو دِلربا جو،
بيحد آهيان بَرابر مَمنون اَڄ مَولي جو

صُورت ڏِٺي مون تُنهنجي، ڏُک سُور سَڀ لھي ويا،
هَاڻي ضَرور ڪَهڙو دَرمانُ ٻِي دَوا جو

مَاڻهن پَڪن ٻُڌائي تَعريف مُونکي تُنهنجي،
هوهُل وَڻنِ ٽڻن ۾، لالڻ تُنهنجي لَقاء جو،

اَهڙو وَڻين وَئين دل کي جو هُوندين تون يَاد هَردم،
عَاشق وِڌُئي بَنائي پَنهنجي عَجب اَدا جو،

تَاثير ڀَانيان ھي يا تعبير ڀانيان ھي،
ڪَنهن مَرد حَق رسيد دَرويشَ جي دُعا جو

مُنهنجي مُشاهدي ۽ مُنهنجي فِڪر مُطابق
آھين حُسن ۾ سُهڻا مَظهر تہ تون خُدا جو

اَعجاز سان مِلِئين تون مَاپي نَٿو خُوشيءَ ۾
اَڄُ آ بُلند سِتارو هِن خَاڪ پَا گَدا جو.

شاعريءَ جِي ڳُوڻ

سپنا سپنا تنهنجا سپنا

حسن درس جا شعر

ڪجھ پيار ڪرڻ گهرجي

رات، کُٽايون، باک ڦٽايون

شاعرِيءَ جِي ڳَنڍ

ھيٺين مان صحيح جواب جي چونڊ ڪريو

ھي شعر ڪنھن جو آھي؟

اداس آدمي تنھنجو آ گهر گھٽائن ۾،
ملي سگھياسون نہ ٻئي پاڻ پر گھٽائن ۾.

حسن درس

علي آڪاش

ايوب کوسو

مھرباني ڪري انتظار ڪريو...