اڄوڪو ڏينھن اڳيان منهنجي
کڙو آ آئيني وانگي
ڏسان پيو پنھنجي چھري کي
سڃاتل شخص ڪو آھي
مِليو ھو ڪجهہ ڏهاڪا اڳ
اھو ئي عڪس ڪو آھي
اکيون آباد ڳلين جان
ڀريل ڀرپور چهرن سان
ٻہ ٽي ڳوڙها ھجڻ سان گڏ
سٿيل سوءَ رنگ سپنن سان
اڄوڪو ڏينھن
ھجڻ ۽ نہ ھجڻ وچ ۾
پڪي ديوار وانگي آ
ڪڏھن الڪو اندر جو آ
ڪڏھن ڪنھن پيار وانگي آ
اڄوڪي ڏينھن جي آڱر
جهلي واپس وران جيڪر
وڃي ننڍپڻ جي ندين ۾
ٻڏان ۽ پيو تران جيڪر
وري ننڍپڻ جي واٽن تي
بلورن سان وڃي گِڙگان
جهليان ڪا ڏور ٻانهن جي
ڦران ٻيھار لاٽن سان
اڄوڪو ڏينھن اولالڻ
الاسو ڳوٺ جو سانوڻ
جڏھن ڪاڳر جي ٻيڙي تي
گهمياسين پاڻ هئا وڻ وڻ
پتڻ ڀي پاڻ ٿيا هئاسين
ڪڏھن پتوار ڀي هئاسين
جهليون سين چھنب سان جهرڪيون
وڏو ڪو ڄار ڀي هئاسين
ننڍ ھوندي وڏا هئاسين
وڏا ٿي اڄ ننڍا ٿيا هون
ننڍيون راتيون، وڏيون سوچون
الائي ڇا مان ڇا ٿيا هون
ڪڏھن آھي يقين جھڙو
ڪڏھن ڪنھن وسوسي وانگي
اڄوڪو ڏينھن اڳيان منهنجي
کڙو آ آئيني وانگي