تڏھن بحر ۾ بوند ٿي پئي گهڻي،
جڏھن جز ۾ ڪُل ۾ سمائي ڪڻي.

پرين موسمن جو پتو ٿو رکي،
اسان حال پنھنجا وڃايا ڇڻي.

اندر جون اُڏامون نہ سمجهي سگھين،
پکين جا تہ پيرا نہ سگھبا کڻي.

سمونڊن سڏيو تہ ھلي پيو ” حَسن “،
اِھا ڳالهہ تنھنجي اسان کي وڻي.