جنھن بہ جوڙون آھن جوڙيون رات جُون،
تنھن ھوا ۾ ميخون کوڙيون رات جُون.

ھن اَنڌاري، سمنڊ ڪاري ۾ وڃي،
جاڳ آخر ٻيڙيون ٻوڙيون رات جُون.

خواب پنھنجا ڪونہ ٿو جڪڙي سگھي،
ننڊ جا ڌاڳا، نہ نوڙيون رات جُون.

ڪير پيو پيڇو سِتارن جو ڪري،
ڪھڪشائون ڪنھن تہ روڙيون رات جون.

راز سڀ چوري ڪريون سنسار جا،
چئو ڀلا! ٽوڙيون ٽجوڙيون رات جون.

بادلن جي رٿ تي بيھي ”حسن“
روڪيون مُون نيٺ گھوڙيون رات جون.