ڏھَن شعرن جو مجموعو
شاعرن جي فھرست
سلمان جاکرو
علي آڪاش
ابراھيم منشي
ساجد سنڌي
احمد شاڪر
خليل ڪنڀار
حليم باغي
شيخ اياز
سردار شاھ
جھانگير ڏاهري
اڄ جو غزل
حسن درس
ڪڪري ھئي جا بيٺي خالي ڪڻ ڪڻ ٿي نہ سگھي
ڪڪري ھئي جا بيٺي خالي ڪڻ ڪڻ ٿي نہ سگھي،
ويچاري وئي واپس آخر، سانوڻ ٿي نہ سگھي.
ڪاٺ تہ آھي ڪاٺ، انھيءَ جي ماٺ بہ ٽوڙين تون،
ٽيبل آخر ٽيبل ٿي، ڏاڪڻ ٿي نہ سگھي.
دنيا ساري، درد ھزارين، ملندي کڻي مرڪي،
پياري آھي پياري رھندي پاپڻ ٿي نہ سگھي.
تو تہ پٽيو ھو پاڙن کان جو ٻالڪپڻ ٻوٽو،
جا نم ننڍي ھوندي ماريئي سا وڻ نہ ٿي سگھي.
دعوى ڪوڙي، ڪمتر ماڻهو، سنگتي ڪوھ ڪجن،
ھلي ڪانہ ”حسن“ سان گڏجي، سا ڄڻ ٿي نہ سگھي.
شاعريءَ جِي ڳُوڻ
سپنا سپنا تنهنجا سپنا
حسن درس جا شعر
ڪجھ پيار ڪرڻ گهرجي
رات، کُٽايون، باک ڦٽايون
شاعرِيءَ جِي ڳَنڍ
ھيٺين مان صحيح جواب جي چونڊ ڪريو
ھي شعر ڪنھن جو آھي؟
تون سجاول جي بدن تي عشق جو نالو لکيل،
تون ٿڌيري رات لاڙي، مان اونھاري جي ھوا.
حسن درس
شيخ اياز