تون تہ بيدرد، بيقدر آھين!
جيءَ ۾ پوءِ بہ جلوہ گر آھين.

زندگيءَ جي ذليل گھڙين ۾،
ضياءَ جي موت جي خبر آھين.

منھنجي ھوندي بہ تون منھنجو ناھين،
تون بہ ڄڻ سنڌ جو شھر آھين.

پڇين ٿو حال! ”ڪيئن پئي گذري؟“
ڪيڏو سادو ۽ بي خبر آھين.