رهندي سنڌ نہ سدا آزارن ۾ ھن ڌارين جي تڪرارن ۾

رهندي نہ ستل ڪا قوم ڪڏھن اک کولي اٿي جا قوم جڏھن
پوندي ڀاڄ تڏھن تہ غدارن ۾.

ھي ڪونڌر سڀ ڪر موڙي اٿيا سڀ زور زنجير تہ ٽوڙي اٿيا
پئي ڳالهہ ھلي تہ ڳنوارن ۾.

ويندا ڏاڍ جبر جا ڪوٽ ڀُري اجهي اڄ يا صبح ڪا ھير چُري
پوندا گل ٽڙي ڳلزارن ۾.

اڄ جمن سنڌ آزاد ڪريون ڏيئي خون وري آباد ڪريون
ٿيون شامل پنھنجي پيارن ۾.