نوان مقتل نيون سُوريون، نوان منصور ميدان ۾،
ڪَنبن پيا ڪوٽ ڪانئر جا، ڏِسي ڪي مرد زندان ۾.

مَٽن جا کول مُنھن موکي، متارا موج ۾ آھن،
اڏيءَ تي سِر رکي آيا، مڙي ميخوار ميدا ميخان ۾.

قبولي ڪنڌ جي آيا، ڪندو ڇا تن ڪڙو قاتل،
ڊيڄارين موتَ جنھن کان سو، اسان جو ناھ امڪان ۾.

ھنن جي ھاڪ ھر ھنڌ آ، اُھي سرواڻ سنڌوءَ جا،
ھنن رُخ موڙيا ڪيئي، تہ تقديرن جا طوفان ۾.

تنھنجا زنجير اي ظالم، ڀڄي سڀ ڀور ٿي ويندا،
نہ “منشي” رات ھي رھندي، ٿا ڏسجن گھوٽ گهمسان ۾.