اسان نينھن لائي نڀائي سگھون ٿا،
سوين سنڌ لئہ سِر ڪَٽائي سگھون ٿا.

تون ڇا پر ھزارين ويا ھار کائي،
ٿيا عرب ارغون ترخان توائي،
مغل ۽ فرنگي ڪياسون تباھي،
انھيءَ ريت توکي مِٽائي سگھون ٿا!!

جڏھن مرد مانجهي، مھاڙيون کڻن ٿا،
ڪَھوءَ جي ڳنن سان، ڪھاڙيون کڻن ٿا،
تڏھن رت ريلا ٿي، واھڙ وھن ٿا،
مڪارن کي ماري مڃائي سگھون ٿا!!

سوين توکان سورھ، سياڻا ھليا ويا،
طرف ڪھڙي ڪھڙي، نہ ڄاڻا ھليا ويا،
ڪڍائي ڪئين ڌڱ، ڌاڻا ھليا ويا،
تہ توکي بہ ھڪ ڏينھن ڀڄائي سگھون ٿا!!

گهڻا ڏينھن چورن، ھتي چاڳ ڪيا ٿي،
سوين اڄ سنڌي ڀاڳيا جاڳيا سي،
دريا خان ھوشو ھيمون ساڳيا سي،
زندھ لاش تنھنجا جلائي سگھون ٿا!!

اسان چنگ ٻيجل ٿي، چوري سگھون ٿا،
تہ ٿي ڏياچ ڀي، ڪنڌ ڪوري سگھون ٿا،
غلاميءَ جا زنجير، ٽوڙي سگھون ٿا،
ويل ڀاڳ پنھنجو، ورائي سگھون ٿا!!

اڏيل ڪاڪ تنھنجا، اھي طلسماتي.
جنھن جي راھ سوڍن صحيح آ سڃاتي،
ھتي زھر تنھنجي، ڪنداسون حياتي،
تنھنجي ڪاڪ ڪوڙي، اُڏائي سگھون ٿا!!

ڏاھا ڏيھ سڄو ملڪ منصور آھي،
اچي تنگ ڪرڻ جنگ دستور آھي،
نہ منشي ڪا منزل تڏھن دور آھي،
جڏھن سر سوريءَ تي چڙھائي سگھون ٿا!!