اڌڙوٽ عمر جي عورت کي
مون خط لکيا، مون پيار ڪيو
ھوءَ ھر ڀيري ئي مُرڪي پئي،
ھُن ھر ڀيري انڪار ڪيو.

ڪيئن ڀيرا ھُن کي گھوريندي،
ھيءَ منھنجي اک ڏڪي ھوندي
ھوءَ سمجهي ويندي ھئي پل ۾،
ھُن مُرڪي ڍڪ ڍڪي ھوندي.

ھوءَ جنھن جا ھٿ گلاب ھيا،
۽ منھن ۾ اُجرو جهرڻو ھئي
ھوءَ جيڪا ساري اُس جيان،
۽ پاڻي ۾ ڪو ڪرڻو ھئي.

اڄ سيارو آھي دُئاري تي،
ھُوءَ ڪنھنجي چادر ٿي ھوندي،
ھُوءَ جيڪا منھنجي ٿي نہ سگھي،
ٻي ڪنھن جي آخر ٿي ھوندي!