زماني بُت رقبت جا پٿر وانگي گهڙيا آھن،
اسان ڪنھن پيار جا پيرا خزائن ۾ کنيا آھن.

وڃي ڪو خواب وارن جي ويڙهوٽي ۾ لِڪو آھي!
ٽِڙي احساس ٽيڙو ٿي انڌيرن ۾ ٻريا آھن.

دغا جي بوءِ رستن تي اُڀي آ پاڳلن وانگي،
حُسن جا غم هوائن ۾ ڪفن پائي گَڏيا آھن!

ھتي ھر پل تماشن جو يزيدي روح جاڳي ٿو،
حُسيني حوصلن وانگي وچن اُڃ ۾ وڙهيا آھن!

ڪچا جوڀن اُداسي ڏس، رڙن ٿا ماٺ جي ھنج ۾،
ڊنل ڳاڙهين اکين تي هُل رکيا ڳاڙها اَکيا آھن.

مندر ۾ گهِنڊ آ گونجيو، ممبر تان ٻانگ آ اُڀري،
اسان چهرا گلابن جا فجر ويلي پڙھيا آھن!