اُفق جي پار نگاھون کُپاءِ ساجن لئہ،
اُٿي وڇاءِ اکين کي وڇاءِ، ساجن لئہ.

متان ڪڏھن نہ ڪڏھن اوچتو اچي پھچي،
ڪکائين گهر جي اڱڻ کي سجاءِ ساجن لئہ.

اگر اڃا بہ ٿو معراج عشق جو چاهين،
خودي گنواءِ، هَستِي وڃاءِ ساجن لئہ.

قدم قدم تي وفائن جي راهہَ ۾ مُرڪي،
ڪِروڙ ڪنڌ هُجن، سڀ ڪپاءِ ساجن لئہ.

ڀلي تہ ڪوئي ڪري پيو مخالفت تو سان،
صداقتن کي حقيقت بناءِ ساجن لئہ.

ھزار غم هُجَنِي تہ بہ سھي سھي ”مدهوش“
اداس نيڻن ۾ ٺاهہِ جاءِ ساجن لئہ.