سنڌ جي تاريخ هُئي، ناءُ جي ڄڻ ونجھ ۾
ڪالڪان ديوي نہ هُئي، نينھن جبل جي ھنج ۾

تون نہ روھڙي چئہ ميان، ھي ازل جي آ اروڙ،
ساڌ ٻيلي جي عروج، آ سَتين جي اَنجَھَ ۾،

ڪونڀٽن جا ڪوٽ سڀ ۽ ٿرن جون هُو ڀِٽون
زير ۽ ڪائي زبر، شاه جي ڄڻ گنجَ ۾،

ڪهڪشائون ٿيون لهن، ڪائناتون ٿيون اچن،
هُو رنيءَ جو ڪُوٽ ڏس، رات کان اڳ سَنجَھ ۾،

دل رُئي ٿي شام جو، دل رڙي ئي رات جو،
آ سڄي مڪلي اداس، ڄڻ ٺٽي جي رنجَ ۾.