شاھڪار ۽ شھپارا ڄڻ،
چنڊ ستارا ڪارا ڄڻ.

تنھنجو آ انصاف اڏي،
دھليءَ جي در دارا ڄڻ.

تنھنجو انڌ عدالت اونڌي،
اورنگزيب جا آرا ڄڻ.

تنھنجي مرڪ مڪاري ڏاڍي،
مسڪينن تي مارا ڄڻ.

تنھنجا لفظ لفنگا لوفر،
ٿوھر ٿڪيل کارا ڄڻ.

منھنجا مقصد موت مئا،
وڇڙيا دلين وارا ڄڻ.

ھاءِ حياتيءَ ھوش وڃايو،
اونڌا ابتا ڍارا ڄڻ.

بند ٿيا ھن بيت ”حسن“ جا،
رستا راھون چارا ڄڻ.