سرءُ کي ڇڏ، پنن کي ڇڏ، ھوا کي ڇڏ
ٻڌا ڪجهہ بيوفا بابت، وفا کي ڇڏ

پھاڙن تان ڪريل ماڻهوءَ جو غم آھي
نظر مان جو ڪريو، تنھن جي ڪٿا کي ڇڏ

نچوڙي روح کي، ان مان بدن کي ڪڍ
بدن سان رھہ، محبت جي بلا کي ڇڏ

اھا رنجش ڌٻڻ آھي، ڳھي ويندءِ
الائي ڪيترو جيئندين، انا کي ڇڏ

ھلي جنت مان پڄندو عشق دوزخ تي
مزو وٺ ابتدا جو، انتھا کي ڇڏ

جيئڻ جو رڻ لتاڙي مس پڳو آهيان
مرڻ ڏي پنھنجي ڀاڪر ۾، دوا کي ڇڏ