عشق ۾ ذات تصور کان مٿي ڇو ٿي ٿئي؟
موت ۾ مات تصور کان مٿي ڇو ٿي ٿئي؟

جو ڦري فڪر تہ ڪنگال ڪري دُنيا ۾،
جا ڏئي ڏات تصور کان مٿي ڇو ٿي ٿئي؟

سوچ منھنجي بہ رڳو چند ستارن تائين،
ڪل ڪائنات تصور کان مٿي ڇو ٿي ٿئي؟

ھن بنان ڏينھن جو انت نہ ڇيڙو ڪوئي،
ھن سا گڏ رات تصور کان مٿي ڇو ٿي ٿئي؟

مينھن ۾ نينھن ڀِٺي ٿو تہ پُسي ٿي دل بہ،
اھڙي برسات تصور کان مٿي ڇو ٿي ٿئي؟

ھُن جي ڳالهين جي ڳلين منجهہ وڃايل آھيان،
ھن جي ھر بات تصور کان مٿي ڇو ٿي ٿئي؟!