ھي سنگھرن جي موسم، صدائن جي موسم،
ھي تعزير جي رُت، وفائن جي موسم.

اھي ئي جام جا ڍڪ، اھي چڳ وراڪا ،
ڪجي ڇا کڙي آ قضائن جي موسم.

اسان جي ئي رت سان ڪرِڙَهو ڪڪوريا،
وري آ، وري آ، بهائن جي موسم.

جي جلندو تہ جهونا ڳڙهہ ھاڻ جلندو،
آ چارڻ جي چت ۾ چِتائن جي موسم.

جا ھلندي ئي بدلي، جا کِلندي ئي مٽجي،
سا تنهنجي اکين جي، ادائن جي موسم.

اوهان جي اکين کان وٺي دار تائين،
اسان لئہ خطائن خطائن جي موسم.

ھي چھبڪ جي ڪڙڪڙ ھي ٻيڙين جي کڙکڙ،
ھي دڙڪن دٻائن پڇائن جي موسم.

الا! ڪو نہ ڄاڻي پرين ڪير! ماڻي،
گلابي گلن جي فضائن جي موسم.

بهارن جي مند پنھنجي واري تي ايندي،
لٽين جي ھلي آءُ سزائن جي موسم.

جگر ڌوڙ بڻيو اکيون دونهن بڻيون،
ڏٺي ٿئون ڏٺي ٿئون دعائن جي موسم.

ڪڏھن سينڌ تي چپ ڪڏھن پڳ دِڪي تي،
اسان خوب ماڻي، جزائن جي موسم.

کڙي دل جي ٿر تي نئين ڪا چنبيلي،
اچي ويئي شرابي هوائن جي موسم.

جڏھن جهور ڳاڱين پلر کي پڪاريو،
تہ گهر گهر تي برسي گھٽائن جي موسم.