آيو ڪير اسان کان اڳ،
دڳ تي ڦيري ويو جو پڳ.

ڪڙڪي دل تي روز ڪٿان،
سانجهيءَ ويلي سورن سڳ.

داڦوڙن سان ڌرتي چور،
خاڪي ورديون، اوٺا وڳ.

ڪارو ڪڻڇو جان نہ ڪڇي،
هينئڙا! تارن تي ئي تڳ.

تنهنجي سر جي سار تہ پوءِ،
رت ۾ ٻڏندي ويئي رڳ رڳ.

ھاءِ! اسان جي راھ نہ روڪ،
ھاءِ! پرين جي چنچل چڳ.

ڪير اسان جي لاءِ اچي،
تپندڙ سورج دکندڙ دڳ.

تار! اسان جي ھار نہ مڃ،
جک ٿو ماري جُوٺو جڳ.