ھر سھارو آ ڌڪو،
ٽھڪ بہ ٿي پيو ڦڪو.

تون وڪامين ٿو وڃين،
سوچ جي سامهون سُڪو.

ڳالهيون ڦرنديون رھيون،
ٻول بہ ھڪ نہ ٻڪو

چڙھندڙ سج جو سلام،
تلڪ يا ڪارو ٽڪو.

منبر و محراب جو،
مسند جو والي وڪو.

ڦٽ نہ اکڙي پئو،
چاڪ نہ ٻيلي چڪو.

ھو اڳيئي پيا چون،
”حسن“ آ چريو ھڪو.