آھي توکان سواءِ ڪير ڪنهنکي حال سڻايان،
حيران آهيان آءُ تہ پرين ڳالهہ ٻڌايان.

منهنجي خوشي آ توسان، تون آن منهنجي خوشي،
جيڪر نہ جيئان جڳ ۾ جي تون وڃين رُسي،
سرتيون سڏي سڀئي پرين توکي پرچايان،

مشتاق سڀئي ميڙي ھڪ ھنڌ ڪيان ھڙئي،
سانگي اوهان جي سھڻا موجان وٺان مڙئي،
خامن کان ٿي خُلاصو عوشاق آڻايان.

منهنجي اڱڻ تي سھڻو سرھو سدا هُجي،
تن مال ڌن مڙيوئي تنھن تان فِدا هُجي،
قربان ڪيان جان ساري گهوري گهمايان.

دلبر وڌاهن دام ۾ سڀ محبتي ميڙي،
رھبر ريجهائي راز سان ٿو ساز کي ڇيڙي،
"شاھہ ولايت" عشق کي ناچو ٿي نچايان.