وڏا وڻ ڳوٺ تُنھنجي جا،
ڊگها پاڇا مٽي چيڪي.
ھوا سامهون سُٺي ساڳي،
سريلي سينڍ تنھنجي آ

ڳليون ڄڻ ڳَھر ۾ آھن،
اکيون ڪنھن جواڻ عورت جون،
ننڊاکو نم جو وڻ آ،
نرالي نينڍ تنھنجي آ،

پراڻيون پٽ تي پوندڙ ڀتيون،
ڀرندي نہ ڀڻڪن ٿيون،
ٻُڌيون جيڪي اٿم ڳالهيون
انھن جو ڳچ سامهون آ

مُڙي ۽ مور جو ڪوئي،
ڊُڪي ٿو ڊيل جي پويان،
حياتيءَ جي حقيقت ۽،
صدين جو سچ سامهون آ.