پيار جون ڳالھڙيون نم جي ڇانءُ ۾،
ڪي گذاريون گهڙيون نم جي ڇانءُ ۾،

رات جو چنڊ سان چاهتون چلوَلن،
ڏور آڪاس ۾ محبتون ماپجن،
ڏينھن جو کيٽ ۾، سنگ سونا ڪجن،
سنڌ ۽ سونھن سان سالڙا گهارجن،

بس ھجن روشنيون نم جي ڇانءُ ۾،
ڪي گذاريون گهڙيون نم جي ڇانءُ ۾،

ناز سان نازنيون، نازڪيون ناز ڪن،
سورما سنڌ جا سي جَتي سان سونھن،
ٻار جَي ٻاتڙيون، ٻوليون ٿا ٻُرن،
۽ ننڍيون نينگريون جي نوان ويس ڪن،

شل رھن مُرڪنديون نم جي ڇانءُ ۾،
ڪي گذاريون گهڙيون نم جي ڇانءُ ۾،

ماڪ ۾ مهڪندا کيٽ کِلندا رھن،
باک ۾ مُرڪندا، ڍول پيا گاھ ڪن،
ھي مکڻ، ھي لسيون، کير ڌونئرا ھجن،
ساڳ ۽ ھي پلا، پيا سدائين پچن،

داڳ جون خوشبيون، نم جي ڇانءُ ۾،
ڪي گذاريون گهڙيون نم جي ڇانءُ ۾،

رت جي راند ھر دور ۾ آ رچي،
۽ لٽيرن ھتي، حق جي ھاڪ ھنئين،
ڀل مياڻي ھجي، يا تہ مڪلي ھجي،
خون ۾ لال ٿي آھي ڌرتي سڄي،

رت ٿيون اجرڪون نم جي ڇانءُ ۾،
ڪيئن گذاريون گهڙيون نم جي ڇانءُ ۾،

اڄ موھن جو دڙو، لُڪ ۾ پيو ٻَري،
سنڌ جو ماڻهپو ڌو‌ڙ ۾ پيو سڙي،
ڄڻ تہ تاريخ آ، ڪو ڪفن ويڙهيو،
لاش سنڌوءَ‌ ۾، پيو ٻُڏي پيو تَري،

بس رڳو تُربتون نم جي ڇانءُ ۾،
ڪيئن گذاريون گهڙيون نم جي ڇانءُ ۾،

سنڌ سان سُک جي، ساٿ جو سلسلو،
۽ وري درد جي رات جو سلسلو،
تنھن پڄاڻا وري، باک جو سلسلو،
آھي سلمان ھڪ، سوچ جو سلسلو،

سوچ سان جوڙيون، نم جي ڇانءُ ۾،
پوءِ گذاريون گهڙيون نم جي ڇانءُ ۾،