او کجين جي شھر واري ڇوڪري!
ڇا خبر توکي حياتي تو سوا،
اڻ ڇُهيا ڪي خواب رستن تان کڻي،
اڻ ڏٺي ڪنھن ماڳ ڏي جهاڳي پئي،
ها صدين جا گهاءَ سيني ۾ رکي،
ٻاٽ ۾ تنھن لاٽ لئہ تانگهي پئي،
جا وٺي تنھن راھ تي آڻي وري،
جِت ملڻ پنھنجو بڻيو اتفاق پر،
ٽهڪ، مرڪون، لڙڪ، دڙڪا، محبتون،
اڻ ڇهيون اڏندڙ چميون احساس جون،
چاھ جا آڇيا گلابي گيت ها،
۽ هوائن جا سنيها بي خبر،
رات جي آغوش ۾ ها ديپ ڄڻ!
ساھ جي ڪنھن تار ۾ سنگيت ڄڻ!
منتظر من تو پسڻ جي جستجو،
همسفر باندي چتائون آس جون،
گڏ جليون مونسان ھلي ھر موڙ تي،
موت کان اڳ شل مٺي! توکي پسان،
مُک ڀري ٻڪ ۾ حَسين چھرو چمان،
لڙڪ تنهنجا مان ڪري امرت پيئان،
پر مٺي! خود کي ھوا جهونڪو نہ چئہ،
ساھ ڪوسا، سرد موسم سار ڪجهہ،
رات ننڍڙي، اڻ ڳڻيون ڳالهيون ڊگهيون!
گڏ سنڌوءَ سان نانءُ پنھنجو وار ڪجهہ،
آ قسم توکي حَسين تنھن رات جو،
آرزو ھي آخري آ، اچ وري،
مان اياڻو تون مسيحا، جَل پري!
او کَجِين جي شھر واري ڇوڪري!
او کَجِين جي شھر واري ڇوڪري!