ليروُن ليروُن لوئي وو
منهنجي ڦاٽل ساٽل لوئي وو

منهنجي لڄ آھي منهنجي پت آھي
سا پت وڃان ڪيئن ڌوئي وو،

تو ڏاڍ ڪيا تو ظلم ڪيا پر مون تہ عمر ڏس ڪين رنو
مون کي مارن ھڪڙي جهڻڪ ڏني مون تہ ڏنو آ روئي وو.

تو کي منهنجن پنهنجن ڏس ڏنو نہ تہ ڪيئن ڏسين ها ڏيھہ منهنجو،
پنھنجا جو غدار ٿيا تڏھن مان بہ ٿيس ھتي ڏوھي وو.

مون کي ويڙهيچن جو ور ڏنو ڪيئن ڪر لڄايان ڪوٽن ۾،
آئون واپس ويڙهيچن ڏي وينديس ماءُ ڏني آ ڊوھي وو.

ڪوٽ ھي ڪرندا ڪڙڪا ٿيندا باھيون لڳنديون ڀڙڪا ٿيندا،
ٽنهين پاسي ٽڙڪا ٿيندا ڪين ڪندين تون اوئي وو.

مان جمن جهانگيڙن ڏي وينديس آزادي او نيٺ تہ ماڻي،
مارو مون کي کيرون ڏيندا لعنت ڏيندا تو ئي وو.