جيون ڀانيان ٿو او جيڏا!
جذبن جي ڪا آھي جنگ،
جنھن ۾ ڪيئي ڪسندا رھندا.

ڪاڪ جي ھاڪ وري پئي ٻڌجي،
ايندا شايد ڪي اڙپنگ،
ڪيئي راڻا رُسندا رھندا.

سوري تن لئہ سيج سجائي،
جي جو سوريءَ سان ٿيو سنگ،
گولين کان ڪي گُسندا رھندا.

ذات پٺيان ڪا ڏات نہ ٿيندي،
جن کي ڏات پئي ھڻندي ڏنگ،
سي ئي ڏونگر ڏسندا رھندا.

تن جون اکيون اوجھر آليون،
جن وٽ نيھن جو آھي ننگ،
سي ئي پرين کي پسندا رھندا.

سورھيہ جي ڪن سپنن جھڙو،
آگم ڌاري پنھنجو انگ،
ولھارن تي وسندا رھندا.