تون صہ آمنہ جي اکين جو تارو،
تون فاطمہ جو پدر پيارو!
نبي ڀلارو!
اسين تہ تنھنجي اٻوجھہ امت،
اسان تي تنھنجو عظيم ٿورو.
اسان لئہ تنھنجي مُلڪ جو ماڻهو،
پُريان ئي پوتر، ”عرب سڳورو“

مگر او مرسل (صہ)
معاف رکجان.
جڏھن بہ ڪوئي،
حجاج يوسف جو ھم شڪل ۽
شمر، يزيدن جو ھم نسل ڪو
عرب سڳورو
وري اسان تي ڪري ٿورو.

جڏھن بہ ڪوئي،
ابوجھل جو عمامون اوڍي
ڪو اِبن ملجم،
عرب سڳورو
سخي لٽيرو
اٻوجھہ امت جي،
ڪنھن بہ آميءَ جي عصمتن جا ارھ پٽي ٿو،
۽ مان ڏسان ٿو،
انھيءَ آميءَ جي ڪنواري ڪک مان،
جو ”ابِن آدم“ جنم وٺي ٿو
سو ابن مريم ڀلي نہ سڏجي،
ڀلي نہ مھدي ئي ڪوٺجي ٿو.

پر ايترو سو ضرور ٿئي ٿو
جو ڪجهہ حديثن، ھدايتن جو،
گھڻن عقيدن ۽ آيتن جو،
ڀرم ٽٽي ٿو،
۽ دين جي جنتن مان آدم
وري بہ ساڳيو ثمر پٽي ٿو.!